HET GENIALE KIND
Soms hebben we als kind zulke krachtige strategieën opgebouwd om te voorkomen dat we gekwetst of afgewezen worden dat uiteindelijk ons diepste verlangen daarmee diep weg gestopt wordt in onszelf. Voluit gaan voor wat je eigenlijk verlangt voelt dan te kwetsbaar. Zo ontstaat onze overlevingsstrategie of ‘coping mechanisme’. Geniaal dus, van dat kleine kind dat zichzelf daarmee de beste kansen geeft op veiligheid, stabiliteit, liefde. Maar hoelang is deze strategie noodzakelijk? Als volwassene zijn we meestal voor die basisvoorwaarden niet meer direct afhankelijk van een ander. Toch zal dat diep ingegraveerde patroon nog altijd vooraan staan in hoe we dealen met wat er op ons pad komt.
We willen het bijvoorbeeld allemaal heel perfect doen want dan kan het niet mislukken, dan kunnen we niet afgewezen worden …toch? Of we gaan door tot we er bij neervallen om onszelf te bewijzen, om te laten zien dat we het waard zijn; we koppelen onze eigenwaarde aan onze productiviteit en putten onszelf daardoor helemaal uit.
Of we pleasen onze omgeving een slag in de rondte en zijn enkel nog bezig met wat de ander nodig heeft en verliezen onszelf en onze eigen behoeften daardoor uit het oog.
Want ja, je authentieke verlangen er helemaal laten zijn brengt je bij essentiële thema’s als bestaansrecht, je plek innemen, jezelf laten zien zoals je bent, controle en zekerheid durven loslaten, eigenwaarde erkennen, de mening van anderen laten voor wat ze is… Dit alles kan onze diepste angsten triggeren en die voelen we liever niet. Het brengt pijnlijke opgeslagen ervaringen uit onze kindertijd naar boven en verhalen die we onszelf zolang hebben verteld dat we ze zijn gaan geloven.
De strategieën waarmee we onszelf hebben geprobeerd te beschermen hebben een neveneffect: de stroom van de levensenergie wordt in meerdere of mindere mate serieus verstoort. Dat maakt dat de ene persoon als volwassene wellicht een verslavingsgevoeligheid ontwikkelt, een ander in een burnout of depressie kan geraken en de volgende fysieke klachten/ziektes ontwikkelt of simpelweg de zin en schoonheid van het leven niet meer kan voelen.
Wanneer we onszelf eindelijk kunnen gaan toestaan om contact te maken met ons lichaam, om te gaan voelen wat daar te voelen valt, hebben we goud in handen om dichter bij onszelf uit te komen in plaats van vast te lopen in de illusies van de verhalen die we onszelf voorhouden.
Het lichaam is die diepe bron van wijsheid, de spiegel waarin we onszelf mogen aankijken en kunnen ervaren wat daar ligt opgeslagen. Van daaruit kan er step by step ruimte komen om te verzachten, om ruimte maken en om volledig beschikbaar te worden voor wat er vanuit de diepere lagen gezien en gehoord wil worden. Want er is niemand buiten onszelf die deze taak nog op zich kan nemen dan wijzelf. Wanneer we daar weer zelf eigenaarschap over kunnen nemen kan onze energie weer gaan stromen.
En precies daarin voel ik mijn verlangen en ligt mijn missie: vrouwen helpen hun lichaam weer te kunnen voelen, het weer te kunnen ‘bewonen’ en zichzelf te helen en te kunnen dragen vanuit een radicaal JA op alles wat zich aandient via dit prachtige en geniale lichaam dat alles omvat wat we zijn.
Wat heb jij nodig om voluit te kunnen stromen en je levensruimte in te nemen?